Πηδάω τα κύματα

Πηδάω τα κύματα Ένα και δύο, πηδάω τα κύματα μα αυτά τα κύματα σταματημό δεν έχουν δύο και τρία, ψάχνω τα βήματα τι κι αν σε έχασα, οι σκέψεις μου σε έχουν Μες στο μυαλό γυρνάς, όλο εκεί τριγυρνάς συνέχεια κάτι γυρεύεις, συνέχεια κάτι ζητάς μες στο δωμάτιο ανέμελη, εκεί περπατάς καθώς τα ρούχα σου ψάχνεις, γυρνάς, μου χαμογελάς τι κάνουμε με ρωτάς, σου απαντώ ό,τι θες λιγάκι αδιαφορώ, γιατί σε είχα και χθες αδιαφορείς, δε μιλάς, μες στον καθρέφτη κοιτάς κάτι σε τρώει, κάτι έχεις, ίσως κάπου πονάς δε σε ρωτώ, σε κοιτώ που τα μαλλιά σου χτενίζεις να μη ξεχνώ πως μ’ αγαπάς πάλι μου υπενθυμίζεις δε σου απαντάω, γελώ, και να `μαι τώρα εδώ τα κύματα να πηδώ, την πόρτα σου για να βρω Ένα και δύο, πηδάω τα κύματα μα αυτά τα κύματα σταματημό δεν έχουν δύο και τρία, ψάχνω τα βήματα τι κι αν σ’ έχασα, οι σκέψεις μου σε έχουν Έπρεπε να σε χάσω για να εκτιμήσω όλα εκείνα που θυμίζανε που να `μασταν στο ίδιο τώρα χαζεύω τον καθρέφτη που με χάζευες κι αράζω στη γωνιά που σ’ άρεσε και άραζες πατάω όπου πατούσες, αγγίζω ό,τι ακουμπούσες θα σώπαινα αν μιλούσες, θα κοίταγα όπου κοιτούσες άδειες ντουλάπες, στον καθρέφτη πάνω τα καλλυντικά σου έχω ξεμείνει μονάχα με κάνα δυο εσώρουχά σου γύρισε πίσω να τα βάλεις, δε θα είμαι εδώ ψέματα λέω, εδώ θα `μαι απλά ίσως κρυφτώ μοιάζουν με κύματα οι μέρες, μα εγώ τα πηδώ αρκεί στην πόρτα σου όταν φτάσω άλλονε να μη δω Είχες την ευκαιρία την άφησες να φύγει, όταν μια πόρτα κλείνει μια άλλη πάντα ανοίγει, είχα την ευκαιρία πάντα κοντά σου να `μαι, ήσυχη να μ’ αφήσεις θέλω μακριά σου να `μαι, εύκολο δε θα είναι καθόλου και για μένα κύματα θα πηδώ σου λέω κι εγώ μαζί με σένα... Ένα και δύο, πηδάω τα κύματα μα αυτά τα κύματα σταματημό δεν έχουν δύο και τρία, ψάχνω τα βήματα τι κι αν σ’ έχασα, οι σκέψεις μου σε έχουν Τέσσερα, πέντε, στην πόρτα σου έφτασα άλλος μου άνοιξε, ξέχασα τ’ όνομά μου έξι και δυο, το μέτρημα έχασα γύρισα πίσω μόνο εγώ και η μαγκιά μου...